Geschiedenis

Op 27 juni 2005 was het een eeuw geleden dat pastoor Joannes Gallenkamp de eerste steen van het Vincentius gebouw op het daarvoor bestemde plekje heeft neergelegd. In de herfst van dit jaar is het vervolgens honderd jaren geleden dat de Poeldijkers hun prachtige verenigingsgebouw in gebruik konden nemen.

Dat Poeldijk omstreeks de voorlaatste eeuwwisseling niet langer buiten een eigen verenigingsgebouw kon, kwam vooral door de als paddenstoelen uit grond rijzende (jeugd) verenigingen. Verenigingen die een lokaal of kamer ontbeerden om hun activiteiten op enigerlei wijze uit te kunnen oefenen c.q. ontplooien.

Pastoor Gallenkamp probeerde al voor 1900 een gebouwtje voor de jeugd te stichten, maar hij redde het om financiële redenen niet. Er diende voorlopig te worden geroeid met de riemen die er waren. Het betekende met enige regelmaat een kamertje “versieren” in het oude armen- of bejaardenhuis dat was gevestigd op de hoek Voorstraat/Polderlaan (later Verburghlaan). Was zulks om de een of andere reden onmogelijk, kon bij uitzondering een beroep op wat ruimte bij de nonnetjes worden gedaan. Het was echter veelal improviseren, een situatie die niet bemoedigend werkte.

Pastoor Joannes Gallenkamp was in januari 1891 tot herder van de Bartholomeusparochie aangesteld als opvolger van de in december 1890 overleden pastoor Joannes Görtz. Pastoor Gallenkamp hoedde zijn Poeldijkse kudde tot november 1907. In die maand verkaste de ziek geworden pastoor naar het Sint Martinusgesticht te Naaldwijk, alwaar hij enkele dagen voor de jaarwisseling 1907/1908 kwam te overlijden. Pastoor Gallenkamp heeft veel gedaan voor het oprichten van (jeugd) verenigingen en was de leidende man inzake het tot stand komen van een verenigingsgebouw in ons dorp. Het zou hem zonder financiële hulp van buitenaf waarschijnlijk nooit zijn gelukt.

Met dat “van buitenaf” wordt in hoofdzaak gedoeld op de buit die Theodorus (roepnaam Dirk) van den Berg in het vooruitzicht had gesteld. Genoemde Dirk was in de tweede helft van de negentiende eeuw een zeer vermogende Poeldijkse kweker. Zoals het een intelligent en rijk man betaamt, had hij tijdens zijn leven voor zijn roerende en onroerende goederen waardevolle bestemmingen bedacht. Naast de Westlandse parochies, konden ook Vincentiusverenigingen in de randstad na Dirk’s overlijden rekenen op een behoorlijke financiële injectie. De Vincentiusverenigingen spanden zich omstreeks 1900 geheel belangeloos in voor de meest armlastige gezinnen in de parochies. Verenigingen en burgers die in het testament van Dirk van den Berg voorkwamen, hadden het getroffen. Zij konden op termijn tenminste enkele duizenden guldens tegemoet zien, een eeuw geleden ongekend veel geld. De Poeldijkse Sint Vincentiusvereniging, opgericht door genoemde pastoor Gallenkamp, kon zelfs rekenen op het lieve sommetje van f 15.000,=. Men diende echter zonder uitzondering te wachten tot (ongehuwde) Theodorus niet tijdelijk, doch blijvend horizontaal ging.

Dat kardinale punt in ieders bestaan vond voor de in 1820 geboren Dirk van den Berg op nieuwjaarsdag 1904 plaats. Zijn heengaan zal, met alle respect, voor menig vereniging en burger als een welkome verrassing zijn ervaren. Hij had immers lange tijd in weelde kunnen leven en was bepaald niet aan zijn hoektandjes overleden. Met het in het verloop van 1904 ter beschikking gekomen geld wist onder meer pastoor Gallenkamp wel raad.

Met goedvinden van zijn kerkbestuur kon de pastoor aan het eind van zijn carrière zijn ideaal alsnog verwezenlijken. Op een aan de Voorstraat gelegen perceel grond van Willem van Paassen kreeg het kerkbestuur de gelegenheid een verenigingsgebouw neer te zetten.

Toentertijd bekende Poeldijkse zakenlieden als timmerman Hein van der Haar en metselaar/aannemer Ijsbrand Hagen sleepten in het prille voorjaar van 1905 de bouworder uit het vuur.

Bij de eerste steenlegging van het Sint Vincentiusgebouw, uitgevoerd op een der eerste zomerdagen van 1905, waren ontelbare Poeldijkers op de been. Van die plechtigheid is een foto in roulatie, helaas een van niet al te beste kwaliteit. Pastoor Gallenkamp en de beide parochiekapelaans Borsboom en De Haas zijn op die historische foto redelijk te onderscheiden, de rest is zogezegd “knudde”! Niet getreurd, de herinnering is er en het oude verenigingsgebouw maakt nog steeds deel uit van Poeldijk. Een situatie die in de toekomst bestendigd zal moeten worden, temeer daar het karakteristieke gebouw haar oorspronkelijke contouren heeft behouden.

Uitsluitend vanwege ruimtegebrek in het Sint Vincentiusgebouw werd in de tweede helft van de zestiger jaren intensief gespeurd naar een ruimere behuizing voor het bloeiende Poeldijkse verenigingsleven. Dat speuren liep talrijke malen op teleurstellingen uit, tot de leden van de snijbloemenveiling “Het Westland” aan de Julianastraat besloten samen te gaan met de bloemenveiling te Honselersdijk. Die fusie opende perspectieven voor het stichten van een ruimere behuizing voor het plaatselijke verenigingsleven. Hoewel zo’ n functiewijziging allerminst vanzelfsprekend was, is het er zo’n dertig jaren geleden uiteindelijk toch van gekomen. Het Vincentiusgebouw had als onderkomen voor de verenigingen toen goeddeels afgedaan. Voorbij was het tijdperk van onder meer het vieren van bruiloften en jubilea. Ook het organiseren van danscursussen, toneel- en muziekuitvoeringen, vergaderingen, ontspanningsavonden en last but not least sinterklaasfeesten behoorde tot het verleden.

Vanaf nieuwjaar 1967 was het Jongeren Contact Poeldijk, wat later omgedoopt in “Soos 67”, een aantal jaren de meest intensieve gebruiker van het nu honderdjarige Vincentiusgebouw of “De Bond”. Het wat denigrerend aandoende “Bondje” had voor 1965 vrijwel niemand in Poeldijk in de mond durven nemen voor het grootse verenigingsgebouw. Of het moet liefkozend zijn bedoeld! Grote animator van “Soos 67” was destijds kapelaan Harry de Jong, nog altijd woonachtig te Naaldwijk. Op het moment dat de poort van de uit 1930 daterende bloemenveiling haar poort als “De Leuningjes” opende, kregen de verenigingen aldaar onderdak. Onder hen ook de laatste der Mohikanen van de Bond, met name “Soos 67”. Vermeldenswaardig is voorts dat “Soos 67”, alvorens een grootse inpandige metamorfose van het Vincentiusgebouw plaatsvond, de eerste schermutselingen inzake het verbouwen belangeloos voor haar rekening heeft genomen.

Via een korte leegstand en wat tijdelijke ondernemers is Hotel Saint Vincent, toen overgenomen door gastvouw Rosita Zolyniak en gastheer Leen van der Kruk. Twintig jaren waarin het duo heeft bewezen dat het gebouw, waaraan zoveel Westlanders dierbare herinneringen bewaren, ook voor andere doeleinden prima geschikt is gebleken.

Leen en Rosita besloten in 2012 dat het mooi geweest was en gaven het stokje vol vertrouwen door aan Marc en Maud Nagel.

Een uitstekende service, prachtige betaalbare kamers, een vriendelijke directie en dito personeel dragen ertoe bij dat Hotel Saint Vincent de tweede eeuw met vertrouwen tegemoet kan zien. Het bouwkundig hoogstandje, tot stand gekomen onder supervisie van architect Jos Duynstee, siert Poeldijk nu een eeuw. Een eeuw waarin een gedenksteen met de naam van schenker Theodorus van den Berg in de voorgevel van het gebouw al die jaren heeft getrotseerd.

 

Het bovenstaande artikel is overgenomen uit het dorpsblad “DE POELDIJKER” van 15 juni 2005 en is geschreven door Koos van Leeuwen.